నా కాలికింద పరిచిన ఎర్ర తివాచీ
మీద ముళ్ళు మొలిచాయెప్పుడో
నా జీవితపు ప్రశ్నకు వేరెవరో
ఇచ్చిన సమాధానపు శిలువను మోస్తూ
పాదాలను చీల్చి వేస్తున్న ముళ్ళ
తివాచీపై నడుస్తున్నాను
నేనే జాడకనుగొనలేనంతగా తివాచీ
ఎరుపులో కలిసిపోయి నా రక్తపు అడుగులు
క్రమక్రమంగా వికృత రూపాలు దాల్చి
నా వెంటపడసాగాయి
సాహసం, సత్తువ లేని నా పరుగు నన్నే
ఓడించేస్తుంటే
నిస్సహాయంగా నిట్టూర్పుల పొగలు
వదులుతూ నిలుచుండిపోయాను
1 comments:
Sad feelings :(
Kani kavitha chala bavundi :)
Post a Comment