'ఒంటరి'దీ కవిత...

తల్లి పేగుని తెంపుకుని విడివడిన క్షణం
నువ్వు అడుగుపెట్టింది విశాలమైన ప్రపంచం లోకి కాదు
ఒక శాశ్వతమైన ఒంటరితనం లోకి
నడక నేర్చింది మొదలు పరిగెడుతూనే ఉంటావు
ఒంటరిగా...
నడిచి నడిచి పరిగెత్తి పరిగెత్తి
పరిగెత్తి పరిగెత్తి నడిచి నడిచి
వెనక్కి తిరిగి చూసుకోవాలనుకున్నావో అంతే
అక్కడా నువ్వే నిలబడి ఉంటావు
అదే ఒంటరి తనాన్ని ఆనుకుని
నీ నీడ!?
ఎక్కడో ఉంటుంది చూడు
ఒంటరితనపు నల్లటి ముసుగు కప్పుకుని
హహహహ....మనసు!!
అక్కడ కనిపిస్తున్న బండరాళ్లని ఎత్తి చూడు
కింద కుళ్ళిపోయిన అనాధ శవమై కనిపిస్తుంది
పుడుతూనే బంధాన్ని తెంపుకున్నావే
మరి బ్రతుకంతా ఏ బంధం తోడొస్తుంది?
బంధాలనీ, అనుబంధాలనీ నీ చుట్టూ నువ్వల్లుకున్న
భ్రమలన్నీ నిన్ను చక్రభ్రమణంలో వేసి తిప్పుతాయి
తిరిగి తిరిగి చూస్తే నువ్వు ఉన్న చోటే ఉంటావు
అంతే ఒంటరిగా...
పిచ్చెక్కి, బట్టలు చింపుకుని
నడి రోడ్డు మీద నగ్నంగా నిలుచున్నా
నీవైపు ఎవ్వరూ కన్నెత్తి చూడరు
పొలికేకలు పెడుతున్న గొంతు పొలమారి
మౌనమనే సముద్రంలోకి దూకి కొట్టుకుపోతావు
ఒంటరి నావలా
సంభాషణకి తావులేని, సంఘర్షణకి ఓపికలేని
వెర్రి ఒంటరి పీనుగు నువ్విప్పుడు
జ్ఞాపకాలనుకుని నువ్వు పోగేసుకున్న చెత్త తగలబడి
కవురు వాసన కొడుతుంది
ఆ మంటలలోనూ నువ్వే తగలబడుతూ ఉంటావు
ఆ ఒంటరితనపు చితిపైనే
పగిలిన నీ కపాలపు ముక్కలు

ఒక్కొక్కటిగా విడివడతాయి... ఒంటరిగా...!!

వాడ్ని కడిగేయాల్సిందే!

  


నిజాల నీడలతో బొమ్మలాట ఆడుతున్న నీ కంటి పాపలు
నాతో అన్నాయి….
“వాడివన్నీ కలలే” అని.
ఒట్టి మట్టి గోడలేనటగా
నువ్వు చాటు చేసుకున్నది..
నీరు చేరనిస్తావేం మరి..!?
కరిగి నిన్ను కనబర్చవూ!?
ఆ మగత కళ్ళతో
దిగంతాల వైపు ఎందాకా చూస్తావు?
ఎన్నటికీ చేరలేవని నీకూ తెలుసుగా
మునివంటావే...!!
మరి మధ్య మధ్యలో మౌనం విడతావే?
ఇందుకేనా ముందుగానే
భూమధ్య రేఖ మీద నిలబడ్డావు!?
ఎటు దూకినా అగాధమే
ముందు నుయ్యి, వెనకా నుయ్యే!
గోతుల లోతులు సరిపోవు కదా!!
కింద  పడితే భళ్ళున పగిలి ముక్కలవుతావు
అప్పుడిక ఘోషించకు
వినేందుకు నేనుండను.
నీ మట్టి గోడలకు, ఓటి కలలకు
చితి పేర్చేందుకు వెళతాను!!


మార్నింగ్ సిక్నెస్

మై డియర్ మగవాడా!
నీ తప్పు లేదులే అయినా
మాకు కడుపుతో ఉన్నప్పుడే మార్నింగ్ సిక్నెస్
పాపం నీకు ప్రతి మార్నింగ్ “సిక్”నెస్సే కదా!
నిన్నని మాత్రం ఏం లాభంలే..!
దేవుడు పెట్టిన శాపమో
ఆయన ‘చేసిన’ పాపమో
నువ్వు ‘అనుభవిస్తున్నావు’..
ఏం చేస్తావు నువ్వు మాత్రం..!    
అందుకే “వాంతి” చేసుకునేందుకు 
నీ దారులు నువ్వెతుక్కుంటావు
బస్సు కుదుపులలో కలిపేస్తూ
మా వీపుల మీద వీరంగం చేస్తావు
లేదంటే మా వాష్ ‘బేస్’-ఇన్స్
ఎలాగూ అందుబాటులో ఉంటాయి
విసిలేసి వెనక్కెళ్ళండంటూ ఇంకాస్త మమ్మల్ని
నీకు అందుబాటులోకి తెచ్చేందుకు
కండక్టర్ అనబడు సాటి మగవాడు సదా తయార్!!
పంటి బిగువున మౌనంగా భరిస్తామే తప్ప ఏమీ అనము కదా
ఒకవేళ అన్నా, ఆ హడావిడిలో పట్టించుకునే తీరిక నీకెక్కడిది
ఇప్పుడు కూడా ఇదంతా ఎందుకంటావా..?
మై డియర్ మగవాడా !
ఈసారి కాసేపు తమాయించుకుని
ఆఫీస్ చేరి, వాష్రూమ్ లోనో
లేక ఇల్లు చేరి, “వాష్ ‘బేస్’-ఇన్” లోనో
కానిచ్చేంత వరకూ ఆగే ప్రయత్నం చేస్తావేమో అని చిన్న ఆశ..!







వాన...

వాన పడేలా ఉంది
మబ్బు పట్టింది ఆకాశమేనా?
చిత్తడి నేల తడింకా ఆరనేలేదు
మళ్ళీ చినుకు రాలుతోంది
తడిసిపోతున్న తలపులే సాక్ష్యంగా..!
పక్కటెముకలు లేని చక్క తలుపులను
ఎంతసేపు బిగించగలవు?
మట్టి గోడల మాటున ఎంతకాలం
నక్కి ఉండగలవు?
హోరుగాలి గోడు వెళ్ళబోసుకుంటుంది
తన హోరులో తానే కలిసిపోయి ఘొల్లుమంటుంది
వాన వెలిసిపోతుంది...
తాను తీసుకొచ్చిన శకలాలను
వదిలిపోయిన శిధిలాలను
నిర్వికార వదనంతో అలా చూస్తూ వెళ్ళిపోతుంది!!

నీ చిరునవ్వు

నీ చిరునవ్వు...
మల్లెమొగ్గ విచ్చినట్టు
చల్లగాలి వీచినట్టు
మంచుచుక్క తాకినట్టు
సన్నజాజి పాకినట్టు
నీ చిరునవ్వే...
జలపాతం జారినట్టు
పారిజాతం దొరికినట్టు
నెమలి పింఛం విరిసినట్టు
నింగి కొంచెం అందినట్టు
అది నీ నవ్వే...
నీటి బుడగ తేలినట్టు
పాల తరగ పొంగినట్టు
పూలవాన కురిసినట్టు
మేఘమాల సాగినట్టు
నీ నగుమోము...
చందమామకి పున్నమొచ్చినట్టు
పల్లెటూరికి పండగొచ్చినట్టు
చంటిపాప నిద్దరోతున్నట్టు
పంటచేను కాపుకాసినట్టు
నువ్వు నవ్వుతున్నట్టు.. నువ్వే నవ్వుతూ ఉన్నట్టు




నేనున్నాను..



నీ విజయాల్లో వెనకుండిపోయినా పరవాలేదు కానీ
పరాజయాల్లో మాత్రం పక్కనే ఉండనివ్వు 
ఇద్దరికీ ధైర్యంగా ఉంటుంది...

కాగితపు పడవలు


నా మనసు పుటల్లో నే రాసుకున్న కవితలన్నీ
కాగితపు పడవలై నిన్ను చేరనీ..!

ఆహుతి...


నిగూఢమైన నిప్పులన్నీ పోగేసుకుని
మండుతున్న అగ్నిగోళం నువ్వైతే
అగ్నికి ఆయువందించే వాయువు నేనై వస్తాను
నీ నిప్పు కణాలలోకి జొరబడి
రగిల్చి రగిల్చి నిన్ను మరింతగా మరిగించి
నిన్నంటుకున్న సెగలో నేనూ రగిలి
జ్వలితనై సుడులు తిరుగుతూ పైకెగసి
జడలు విప్పిన అగ్నిశిఖలా మిన్నంటి
నిన్ను నాలో నింపుకుని...
నన్ను నీకు అర్పించుకుని...
నీలో నేను లీనమై లయమై ఆహుతైపోతాను...!!

  

ఎర్ర తివాచీ!!


నా కాలికింద పరిచిన ఎర్ర తివాచీ మీద ముళ్ళు మొలిచాయెప్పుడో
నా జీవితపు ప్రశ్నకు వేరెవరో ఇచ్చిన సమాధానపు శిలువను మోస్తూ
పాదాలను చీల్చి వేస్తున్న ముళ్ళ తివాచీపై నడుస్తున్నాను
నేనే జాడకనుగొనలేనంతగా తివాచీ ఎరుపులో కలిసిపోయి నా రక్తపు అడుగులు
క్రమక్రమంగా వికృత రూపాలు దాల్చి నా వెంటపడసాగాయి
సాహసం, సత్తువ లేని నా పరుగు నన్నే ఓడించేస్తుంటే
నిస్సహాయంగా నిట్టూర్పుల పొగలు వదులుతూ నిలుచుండిపోయాను



నేస్తమా...



ఓ నేస్తమా....
కాలాన్ని ఉండచుట్టి పట్టుకో
వడిసెలలో పెట్టి కోరికెల పట్టుని కొడదాము
ఝుమ్మని రేగిన కోరికెల వడిలో
కలిసిపోయి ఎగిరిపోదాము
నులివెచ్చని వెలుగు రేఖల వెంబడి పరిగెడదాము
క్రీనీడల వెనుక దోబూచులాటాడుదాము
నా నీడను నువ్వు ముద్దాడు
నీ నీడను నేను ముద్దాడతాను
ఒకరికొకరం దొంగలై దొరికిపోదాము
ఒకరికొకరం బంధీలైపోదాము
నా నేస్తమా...
ఆ చిట్టి చేమంతుల గుంపును చూడు
ఒక్కొక్కటిగా లెక్కపెడుతూ కోద్దాము
వాటితో మెత్తటి పరుపునేసి ఒత్తిగిలుదాము
పొగమంచు దుప్పటిలో
నాలో నువ్వు, నీలో నేను ఒదిగిపోదాము
నిండు చందమామని దండ గుచ్చి నా మెడలో వేయి
వేయి వేయి జన్మాల బంధం వేయి
చుక్కలు కొన్ని కోసి దోసిలిలో నింపి
నీ ముగము మీదకి ఊదుతాను
నీ చిరునవ్వు వెలుగుతో వాటికి ప్రాణం పోయి
ఓ నా నేస్తమా...
పచ్చని తీగలపై కాసేపు ఊయలలూగుదాము
నింగి కుందేటి మీదకి నిచ్చెనేసుకు ఎక్కుదాము
ఒకటే ఇంద్రధనస్సును ఒంటికి చుట్టుకుందాము
అమాంతం కలువల కొలనులో దూకుదాము
మడుగంతా రంగులమయం చేద్దాము
చిన్ని చేపపిల్లలా చక్కలిగింతలు పెడతావా
కొన్ని కిలకిలలు కానుకగా ఇస్తాను
పాలపిట్టల ఈకలతో తడి తుడుచుకుందాము
ఆరీ ఆరని ఆశల చలిలో అలా నడిచి పోదాము...

పొగమంచు తెరలు...


మన మధ్యన ఈ పొగమంచు తెరలు...
కదలాడుతున్న నీలి నీడలు...
గాలి తెమ్మరకి చెదిరినట్టే చెదిరి
మళ్ళీ కమ్ముకుంటూ...
అటువైపు నీ రూపం
అస్పష్టంగానైనా అపురూపంగా కనిపిస్తూ...
వేలుగురేఖల సూదిమొనలు గుచ్చుకుని
విచ్చిన్నమవుతూ మంచు రేణువులు
నీ నీలి నీడ రూపాన్ని కరిగిస్తూ...
అస్పష్టాన్ని ఇంకాస్త సంక్లిష్టం చేస్తూ...
అడ్డుగా ఉన్నది పొగమంచు కాదని
అద్దాల మేడని అనుభావకంగా తెలుపుతూ...
నీటి బిందువులై నేల జారుతున్నాయి...!!





గుండెలో పొద్దుగుంకింది



గుండెలో నిన్ననగా పొద్దుగుంకింది
ఇంతవరకూ వెలుతురే రాలేదు
సూరీడు కోసం ఎదురుచూపు
ఎదురుచూపుగానే మిగిలిపోయింది
చూరుకు వేళ్ళాడుతున్న లాంతరులాగ
మిణుకుమిణుకుమంటూ కునుకు
కళ్ళను పట్టుకుని ఊగుతోంది
గుబులు తాలూకు నీడలు
గుండె నిండా పరుచుకుని భయపెడుతున్నాయి
ఏదేదో గొణుగుతున్న బాధ
కీచురాళ్ళ శబ్దంలాగా వినబడుతోంది
ఉండచుట్టిన కన్నీటి మూట ఉట్టిపైనే ఉంది
బొట్టుబొట్టుగా జారి గుండె నేలను తడుపుతున్నాయి కన్నీళ్లు
ఆవిరి..భరించలేని ఆవిరి లేచి
గుండె భగ్గున మండుతోంది
సూరీడి జాడింకా లేదు
కునుకు పోనూ పోదు, రానూ రాదు
సూరీడిక రాడని రూఢీగా తెలుపుతూ
ఈ చీకటి రాత్రికి మరింత నలుపును పూస్తూ
ఇంకొక పొద్దు వచ్చి వాలింది!!

Popular Posts

.